•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
သုပၸဝါသမင္းသမီးသည္ ေကာလိယအမ်ိဳးအႏြယ္
မင္းသား၏ ဇနီးသည္တစ္ဦး ျဖစ္သည္။
သုပၸဝါသမင္းသမီးသည္ ဘုရားရွင္ႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ားကို
အလြန္ ၾကည္ညိဳျမတ္ႏိုးၿပီး မၾကာခဏလည္း
အလွဴေပးေလ့ရွိပါသည္။
သုပၸဝါသမင္းသမီးသည္ အရွင္သီဝလိမေထရ္ေလာင္းကို
(၇)ႏွစ္(၇)ရက္ ဝမ္း၌လြယ္၍ ေမြးဖြားခဲ့ရသည္။
အရွင္သီဝလိ မေမြးခင္ မယ္ေတာ္သည္
(၇)ရက္ပတ္လံုး မီးမဖြားႏိုင္သျဖင့္ မိန္းေမာ
ေတြေဝျခင္း ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
သုပၸဝါသမင္းသမီးသည္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ဒုကၡကို
ခံစားေနရသည္။
“အၾကင္ဘုရားရွင္သည္ ဤသို႔သေဘာရွိေသာ
ဒုကၡမ်ိဳးကို ပယ္ဖို႔ရာ တရားေဟာေတာ္မူ၏။
ထိုဘုရားရွင္သည္ မေဖာက္မျပန္ အလံုးစံုေသာ
တရားတို႔ကို ကိုယ္တိုင္ သိျမင္ေတာ္မူပါ၏။”
“အေၾကာင္းအရိယာရွစ္ေဖၚ သံဃာေတာ္တို႔သည္
ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ ဒုကၡမ်ိဳးကိုပယ္ရန္
က်င့္ေတာ္မူ၏။ ထိုဘုရားရွင္၏တပည့္ျဖစ္ေသာ
သံဃာေတာ္သည္ အမွန္ေကာင္းစြာက်င့္ေသာ
သံဃာေတာ္အစစ္ ျဖစ္ပါ၏။”
“အၾကင္နိဗၺာန္သည္ ဤသို႔သေဘာရွိေသာ
ဒုကၡမ်ိဳးမရွိပါေပ။ထိုနိဗၺာန္သည္ စင္စစ္
အလြန္ခ်မ္းသာပါေပ၏”
“အၾကင္နိဗၺာန္သည္ ဤသို႔သေဘာရွိေသာ ဒုကၡမ်ိဳး
မရွိေပ။ထိုနိဗၺာန္သည္ စင္စစ္ အလြန္ခ်မ္းသာပါေပ၏။”
ဟူ၍ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာရတနာသံုးပါးကို
အာ႐ံုျပဳလ်က္ ေဝဒနာကို သည္းခံေလသည္။
သို႔အတြက္ ဝမ္းနာ ေဝဒနာ အေတာ္အတန္
သက္သာေလသည္။
အရွင္သီဝလိေလာင္းသည္လည္း မိခင္၏
ေယာနိဝတြင္ (၇)ရက္လံုးလံုး
“ေလာဟကုမၻိငရဲ” တစ္မွ် ဆင္းရဲစြာ ခံစားရသည္။
ထိုမေထရ္သည္ ေမြးဖြားၿပီးေနာက္ အသက္(၇)ႏွစ္
အရြယ္တြင္ သာသနာ့ေဘာင္သို႔ဝင္ခဲ့ၿပီး ရဟႏၲာျဖစ္ခဲ့သည္။
ဘုရားရွင္သာသနာေတာ္ဝယ္ လာဘ္လာဘ
ေပါႂကြယ္ဝေသာအရာ၌ အသာဆံုး၊အျမတ္ဆံုး
ဧတဒဂ္ဘြဲ႕ေပးခံရသည္။
“အတိတ္မေကာင္းမွဳကံ”
▬▬▬▬▬▬▬▬▬
လြန္ေလၿပီးေသာ အတိတ္ဘဝတစ္ခု၌
အရွင္သီဝလိမေထရ္ႏွင့္ သုပၸဝါသမင္းသမီးတို႔သည္
ဗာရာဏသီမင္း၏ မိဖုရားႏွင့္ သားေတာ္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။
တစ္ခ်ိန္ေသာအခါတြင္ ေကာသလမင္းႀကီးသည္
စစ္တပ္အလံုးအရင္းျဖင့္ ဗာရာဏသီျပည္ကို
လုယက္တိုက္ခိုက္လာသည္။ ေကာသလမင္းႀကီးသည္
ဗာရာဏသီျပည္ကို တိုက္ခိုက္ေအာင္ျမင္ၿပီး၊
ဗာရာဏသီမင္းကိုသတ္ၿပီး မိဖုရားႀကီးကို
သိမ္းပိုက္ကာ မိဖုရားေခါင္းရာထူး၌ထားကာ
အုပ္စိုးေလသည္။
ဗာရာဏသီမင္း၏သားေတာ္သည္ ခမည္းေတာ္စစ္ရံွဳး၍
နတ္ရြာစံေသာအခါ ေရထုတ္ႁပြန္ေပါက္မွတစ္ဆင့္
ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့သည္။
ထိုမင္းသားသည္ အရပ္တစ္ပါး၌ တိမ္းေရွာင္ေနရင္း
ေနာက္လိုက္ဗိုလ္ပါ အလံုးအရင္းကို စုေဆာင္း
သိမ္းသြင္း၍ ေနခဲ့သည္။
အလံုးအရင္းရလာေသာအခါ ဗာရာဏသီျပည္သို႔
ျပန္လာၿပီး ၿမိဳ႕ကိုဝိုင္းကာ “ထီးနန္းကို ျပန္အပ္မည္ေလာ။
စစ္ကိုတိုက္မည္ေလာ”ဟု ေကာသလမင္းထံ
ရာဇသံေပးေလသည္။
သားေတာ္က ဗာရာဏသီကို လာဝိုင္းသည္ကိုသိေသာ
မယ္ေတာ္မိဖုရားႀကီးသည္ စစ္တိုက္လွ်င္ ျပည္သူအမ်ား
ေသေၾကဒုကၡေရာက္မည္။ထို႔ေၾကာင့္ စစ္မတိုက္ဘဲ
ၿမိဳ႕ကို အစာေရစာရိကၡာ အဆက္အသြယ္ျဖတ္
ပိတ္ဆို႔ဝိုင္းရံထားရန္ လွ်ိဳ႕ဝွက္စာျဖင့္ အၾကံေပးေလသည္။
မင္းသားသည္ “မယ္ေတာ္”အၾကံေပးသည့္အတိုင္း
ၿမိဳ႕တံခါးေလးဘက္တို႔ကို အဝင္အထြက္
မရွိရေလေအာင္ ပိတ္ဆို႔ထားေလသည္။
ခုနစ္ႏွစ္ၾကာေအာင္ ၿမိဳ႕ကို ပိတ္ဆို႔
တားဆီးထားေသာ္လည္း ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားတို႔သည္
တံခါးေပါက္ငယ္မ်ားမွထြက္၍ ျမက္၊ ထင္း၊
အစာေရစာတို႔ကို ၿမိဳ႕တြင္းသြင္းသျဖင့္ ၿမိဳ႕တြင္းမွာ
အစာေရစာမျပတ္ဘဲ ၾကံ့ၾက့ံခံေနေလသည္။
ထိုအေၾကာင္းကို မယ္ေတာ္ကသိ၍ တံခါးငယ္မ်ားကိုပါ
ပိတ္ဆို႔ရန္ ထပ္မံ အၾကံေပးသည္။
မယ္ေတာ္မိဖုရားႀကီး၏ လွ်ိဳ႕ဝွက္အၾကံေပးခ်က္အရ
ၿမိဳ႕၏တံခါးေပါက္ငယ္မ်ားကိုပါ ထပ္မံ ပိတ္ဆို႔
ထားလိုက္ေသာအခါ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားတို႔သည္
(၇)ရက္တိတိ ႀကီးစြာေသာဆင္းရဲကို
ခံစားၾကရေလသည္။
ခုနစ္ရက္ျပည့္ေသာအခါ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားတို႔သည္
ေကာသလမင္းႀကီး၏ ဦးေခါင္းကိုျဖတ္၍ မင္းသားထံ
ဆက္သၾကေလသည္။ ထိုအခါ မင္းသားသည္
ဗာရာဏသီျပည္ကို သိမ္းပိုက္၍ မင္းျပဳေလသည္။
ထိုကဲ့သို႔ မယ္ေတာ္အၾကံေပးခ်က္ေၾကာင့္ သားေတာ္က
ဗာရာဏသီၿမိဳ႕ကို (၇)ႏွစ္(၇)ရက္ပတ္လံုး
အစာေရစာပိတ္ဆို႔ထားခဲ့ဖူးေသာ မေကာင္းမွဳ
အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ အရွင္သီဝလိမေထရ္ႏွင့္
မယ္ေတာ္သုပၸဝါသ တို႔သည္
“(၇)ႏွစ္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ရျခင္း၊
ေအာင္းရျခင္းႏွင့္ (၇)ရက္ မိန္းေမာေတြေဝရျခင္း”
ဟူေသာ ဝဋ္ကို ျပန္လည္ခံရေလသည္။
အၾကံေပးသူသည္ ကိုယ္တိုင္မျပဳလုပ္ေသာ္လည္း
မေနာကံ၊ ဝစီကံတို႔ျဖင့္ မေကာင္းမွဳကို တိုက္တြန္းခဲ့၏။
ထိုအက်ိဳးကို မုခ်ခံစားရမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ။
No comments:
Post a Comment