လကု႑ကဘဒၵိယမေထရ္ဟာ ဘုရားရွင္အားဖူးေျမာ္ရန္ အေ၀းကေန ေလွ်ာက္ လာေန၏။ တကယ္ေတာ့ လကု႑ကဟာ အရပ္လည္းပု၊ အဆင္းကလည္း မလွ။ သူ႕ရဲ႕ ကံဇာတာအားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ လူတုိင္းရဲ႕ ေျပာဆုိျခင္း၊ က်ီစယ္ျခင္းကုိ ခံေနရတယ္။
ဘုရားရွင္ဟာ အေ၀းမွလာေနတဲ့ လကု႑ကကို ျမင္ေတာ္မူတဲ့အခါ ရဟန္းေတြကုိ ေျပာပါတယ္။ "ရဟန္းတုိ႔ ဟုိးမွာ အရပ္ပုပု၊ ရုပ္ဆုိးဆုိးနဲ႔၊ လူေတြရဟန္းေတြရဲ႕ အေျပာအဆုိေလွာင္ေျပာင္က်ီစယ္မူကိုခံေနရတဲ့ လကု႑ကမေထရ္လာေနတာကုိ ေတြ႕လား? ေတြ႔ပါတယ္ဘုရား။
ေအး အဲဒီရဟန္းဟာ တန္ခုိးအာႏုေဘာ္ၾကီးမားေပတယ္။ မ၀င္စားဖူးတဲ့ သမာပတ္ဆုိတာ မရွိဘူး။ အက်င့္ျမတ္ကုိ က်င့္သုံးလုိ႔ ေနာက္ဆုံး အရဟတၱဖုိလ္၏အက်ိဳးကုိ ယခုဘ၀မွာပင္ ထူးေသာဥာဏ္နဲ႔ မ်က္ေမွာက္ျပဳထားၿပီးၿပီ။
"ရဟန္းတို႔ ဟသၤာ၊ ၾကိဳးၾကာ၊ ဥေဒါင္း၊ ဆင္၊ က်ား၊ သမင္၊ ေခ်စေသာ အလုံးစုံေသာ သတၱ၀ါေတြဟာ ခႏၶာကုိယ္ကဲြျပားေသာ္ လည္း ျခေသၤ့ကုိ ေၾကာက္ၾကတယ္။
ထုိ႔အတူပါပဲ လူေတြထဲမွာလည္း အသက္ငယ္ပင္ငယ္ေသာ္လည္း ပညာရွိသူသာလွ်င္ ၾကီးျမတ္သူျဖစ္တယ္။ လူမုိက္ဟာ ခႏၶာကုိယ္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကီးၾကီး ပညာမရွိဘူးဆုိရင္ ၾကီးျမတ္သူမဟုတ္ပါဘူး။" ဟု မိန္႔ေတာ္မူလုိက္ပါတယ္။
အရမ္းမွန္ကန္တဲ့စကားေတာ္ပါပဲ။ ၾကီးျမတ္သူဆုိတာ သီလအေျခခံတဲ့ ပညာနဲ႔ပဲ တုိင္းတာရတာပါ။ ပညာမရွိဘူးဆုိရင္ ကိုယ္ခႏၶာ ဘယ္ေလာက္ထြားထြား၊ အရပ္ဘယ္ေလာက္ရွည္ရွည္၊ ရုပ္ဘယ္ေလာက္လွလွ ေအာက္က်ေနမွာပါပဲ။ အရပ္ပုလုိ႔ စိတ္မညစ္ပါနဲ႔။ ရုပ္မလွလုိ႔ စိတ္ဓာတ္မက်ပါနဲ႔ ကုိယ္က်င့္တရားနဲ႔ အသိပညာ အတက္ပညာတုိးပြားေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ ဒါဆုိရင္ လူတုိင္းေလးစား ထုိက္တဲ့ ၾကီးျမတ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။
အားလုံးပဲ သီလ၊ ပညာအားျဖင့္ ၾကီးျမတ္သူမ်ား ျဖစ္ႏုိင္ၾကပါေစ........။
ေရႊစမ္းေျမ အရွင္က၀ိဓဇသာရ
No comments:
Post a Comment