“သာကီဝင္မင္းတို႔၏ဝဋ္ေႂကြး”

ပေႆနဒီေကာသလမင္းႀကီးသည္ သာကီဝင္မင္းတို႔ႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္လို၍
မဟာနာမ္မင္းႀကီးထံ သာကီဝင္မင္းသမီးတစ္ဦးကို
ေတာင္းခံခဲ့ေလသည္။

သာကီဝင္မင္းတို႔သည္ အမ်ိဳးမာန္ အလြန္ႀကီးသည္။
မိမိမ်ိဳးႏြယ္၌ တစ္ပါးေသာမ်ိဳးႏြယ္ျဖင့္ ေသြးေႏွာမွဳကို
အလြန္စက္ဆုပ္ၾကေလ သည္။

ပေႆနဒီမင္းႀကီးက သာကီဝင္မင္းသမီးတစ္ဦး
ေတာင္းလာေသာအခါ ေကာသလမင္းက
စစ္အင္အားေတာင့္တင္းၿပီး တန္ခိုးႀကီးေသာမင္း
ျဖစ္ေန၍ သတို႔သမီး မေပးလွ်င္ မိမိတို႔ကို
ႏွိပ္စက္ဖ်က္ဆီးႏိုင္ေသာ အေျခအေန ရွိေနသည္။
မေပး၍ မရႏိုင္ေသာေၾကာင့္ သာကီႏြယ္စစ္
သတို႔သမီးကိုမေပးဘဲ မဟာနာမ္မင္းႀကီးႏွင့္
ကြၽန္မတို႔က ေပါက္ဖြားေသာ ဝါသဘခတၱိယမည္ေသာ
ကြၽန္မကို သာကီဝင္ သတို႔သမီးအျဖစ္
လိမ္ညာ၍ ပို႔ဆက္ေပးေလသည္။

ေကာသလမင္းႏွင့္ ဝါသဘခတၱိယမင္းသမီးတို႔
ေပါင္းသင္းဆက္ဆံ၍ ဝိဒဋဴဘ အမည္ရွိေသာ
သားတစ္ေယာက္ရခဲ့သည္။

ဝိဒဋဴဘမင္းသားအရြယ္ေရာက္၍ အဘိုးအဘြားကို
မိခင္ထံေမးၿပီး သာကီဝင္မင္းတို႔စံရာ ကပိလဝတ္သို႔
သြား၍ ဘိုးေတာ္မဟာနာမ္မင္းႀကီးကို ရွိခိုးပူေဇာ္ေလသည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ ဝိဒဋဴဘကၽြန္မသားကို ရွိခိုးရမည္
စိုးေသာေၾကာင့္ ဝိဒဋဴဘထက္ငယ္ေသာ
သာကီဝင္မင္းသားအားလံုးကို အရပ္တစ္ပါးသို႔
သြားေရာက္ ေရွာင္တိမ္းေနေစခဲ့သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဝိဒဋဴဘမင္းသားကသာ ဘႀကီး၊
ဦးႀကီး၊ ဦးေလး စသည္ျဖင့္ ရွိခိုးပူေဇာ္ရသည္။
ဝိဒဋဴဘမင္းသားကို ရွိခိုးမည့္သူက တစ္ေယာက္မွ်
မရွိေပ။

မင္းသားသည္(၇)ရက္ေနၿပီး သာကီဝင္မင္းတို႔ထံမွ
ျပန္လည္ထြက္ခြာလာခဲ့သည္။ ထိုခဏမွာပင္
ေနာက္ပါအေစာင့္တစ္ေယာက္က လက္နက္
ေမ့ေန၍ ျပန္ယူသည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ ကြၽန္မတစ္ဦးသည္ လႊတ္ေတာ္၌
ဝိဒဋဴဘမင္းသားထိုင္ခဲ့ေသာ ေနရာကို
ႏြားႏို႔ျဖင့္ေဆးေၾကာေနၿပီး ႏွဳတ္မွလည္း
ကြၽန္မသားေနခဲ့ေသာေနရာ ဟု
တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္ အျပစ္ေျပာေနေလသည္။

ထိုအေၾကာင္းကို ထိုမင္းခ်င္းက ဝိဒဋဴဘထံ
ျပန္လည္ေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္။ ထိုအေၾကာင္းကို
ေကာသလမင္းႀကီးပါသိၿပီး ဝါသဘခတၱိယႏွင့္
ဝိဒဋဴဘတို႔ကို ရာထူးမွခ်ထားျခင္း ခံရသည္။

ေနာင္တြင္ ဘုရားရွင္က အမိမ်ိဳး၊ အဘမ်ိဳးတြင္
အဘမ်ိဳးက အဓိကျဖစ္ေၾကာင္း ေဟာေျပာျပသျဖင့္
ေကာသလမင္းက မူလမိဖုရားအရာ သားေတာ္
အရာေနရာႏွင့္ အေဆာင္ေတာ္မ်ား ျပန္ေပးသည္။

ဝိဒဋဴဘသည္ မိမိသည္ ကြၽန္မသားျဖစ္ရျခင္း၊
မိမိေနရာကို ႏြားႏို႔ျဖင့္ေဆးခံရျခင္း၊
ရာထူးမွခ်ထားခံရျခင္းတို႔အတြက္ ေဒါသထြက္ကာ-

“သာကီဝင္ေတြ ငါထိုင္ေသာပ်ဥ္ခ်ပ္ကို ႏို႔ေရျဖင့္
ေဆးၾကပါေစဦး၊ ငါမင္းျဖစ္ပါက သာကီဝင္မင္းတို႔၏
လည္ေခ်ာင္းေသြးျဖင့္ ငါ့ေျခ၊ ငါထိုင္ေသာေနရာကို
ေဆးေၾကာမည္” ဟု ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕ထားခဲ့ေလသည္။

ဝိဒဋဴဘသည္ မိမိရည္ရြယ္ခ်က္အတိုင္း
ေကာသလမင္း နတ္ရြာစံေသာအခါ
ထီးနန္းဆက္ခံရသည္။

ထိုအခါ သာကီဝင္မင္းေတြကိုသတ္ရန္ မ်ိဳးသတ္စစ္ပြဲကို
ဆင္ႏႊဲခဲ့သည္။ ဘုရားရွင္သည္ သံုးႀကိမ္တိုင္တိုင္
ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္တို႔၏ အသက္ေဘးလြတ္ေျမာက္ရန္
ဝိဒဋဴဘအား တားဆီးေပးခဲ့သည္။

သာကီဝင္မင္းတို႔၏ အတိတ္ဝဋ္ေႂကြးကိုသိ၍
ေနာက္ဆံုးတြင္ ဘုရားရွင္ေသာ္မွ
တားဆီး၍ မရႏိုင္ေတာ့ေပ။

“အတိတ္မေကာင္းမွဳကံ”

သာကီဝင္မင္းအေပါင္းတို႔သည္ အတိတ္ဘဝတစ္ခု၌
တံငါမ်ိဳးတြင္ ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ တံငါသည္တို႔သည္
သားငါးမ်ားကို ဖမ္းယူ ေရာင္းခ် စားေသာက္လ်က္
အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းျပဳကာ ေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္။

တစ္ေန႔တြင္ ရြာသားအားလံုး တိုင္ပင္ညီၫြတ္ၿပီး
တစ္ေပါင္းတည္းစုေဝးလ်က္ ျမစ္တစ္ခုသို႔သြားၾကသည္။
ျမစ္ထဲသို႔ ငါးေဆးအဆိပ္တို႔ကို ထည့္ခတ္ၾကၿပီး
ငါးတို႔အဆိပ္မိ၍ ေသကုန္ၿပီး ေရေပၚသို႔
ေပၚလာေသာအခါ အလြယ္တကူေကာက္ယူ၍
ေစ်း၌ေရာင္းခ်ၾကသည္။

ထိုအဆိပ္ခတ္သတ္ခဲ့ေသာ မေကာင္းမွဳကံ၏
အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ ယခုဘဝတြင္ သာကီဝင္မင္းတို႔သည္
ဝိဒဋဴဘမင္း၏ အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ သတ္ျဖတ္မွဳကို
ခံခဲ့ၾကရေလသည္။

တူေသာဆႏၵ၊ တူေသာေစတနာကို အေျခခံ၍
တူေသာအလုပ္ကို လုပ္ၾကရာတြင္ မေကာင္းေသာ
အလုပ္ကို လုပ္မိၾက၍ အတူလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တို႔
ဟူေသာ အက်ိဳးဝဋ္ကို ေပးဆပ္ၾကရသည္။

ေကာင္းေသာအလုပ္ကို လုပ္လွ်င္လည္း
ေကာင္းေသာအက်ိဳးကို ခံစားရပါသည္။
ဥပမာ-မာဃလုလင္ႏွင့္ အေဖာ္သံုးက်ိပ္၊
လင္းႏို႔သားငါးရာတို႔သည္ တူေသာဆႏၵ၊
တူေသာေစတနာရွိခဲ့ၾက၍ တူေသာေကာင္းက်ိဳးကို
ခံစားခဲ့ၾကရေလသည္။