••••••••••••••••••••••••
အဇာတသတ္လုိ႔ ဆိုလိုက္ရင္ ေဒဝဒတ္နဲ႔ ေပါင္းသူ၊
အေဖသတ္ၿပီးမင္းလုပ္ခဲ့သူ၊ ငရဲက်သြားသူလုိ႔
အားလံုး ျမင္လိုက္ၾကမွာပါပဲ။စာေရးသူကေတာ့
ဗုဒၶေခတ္ ဘုရင္ေတြထဲမွာ အဇာတသတ္ကို
ေက်းဇူးအတင္ဆံုးနဲ႔ အသနားဆံုးပါ။
ေက်းဇူးတင္ရတာကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား မရွိေတာ့တဲ့
ေနာက္ပိုင္း ပထမသံဂါယနာပြဲႀကီးကို
အရွင္မဟာကႆပတုိ႔၊အရွင္အာနႏၵာတုိ႔နဲ႔
ပူးတြဲၿပီး အားႀကိဳးမာန္တက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တာပါ။
အဇာတသတ္ရဲ႕ ေက်းဇူးဟာ ဒီေန႔ ဆ႒သံဂါယနာ
ေနာက္ပိုင္းအထိ ေက်းဇူးရွိေနတုန္းပါ။
အျပစ္က အျပစ္၊ေက်းဇူးက ေက်းဇူးပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ အဇာတသတ္ရဲ႕ အတိတ္ကံက
ေပါ့ေသးေသး မဟုတ္ပါဘူး။ေသာတာပန္ ျဖစ္ႏုိင္တဲ့
ဗီဇသတိၱကို ပါလာတာပါ။ေသာတာပန္ျဖစ္ႏုိင္တဲ့
ဗီဇသတၱိ အတိတ္ကံပါလာတယ္ဆိုတာ
နည္းတဲ့ပါရမီကုသိုလ္ မဟုတ္ပါဘူး။ လူတိုင္း
ပါလာႏုိင္တဲ့ အတိတ္ပါရမီကံ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ ပတ္ဝန္းက်င္က အားနည္းခဲ့ေတာ့
ေသာတာပန္ ျဖစ္ခြင့္နဲ႔ လြဲသြားရပါတယ္။
ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ အားလံုးက
“ေဒဝဒတ္” ကိုပဲ လက္ညိႇဳးထိုးၿပီး အျပစ္ပံုခ်ၾကပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အဇာတသတ္ အတၳဳပၸတၱိကို
ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ရင္ ေဒဝဒတ္အျပင္
အျခားပုဂၢိဳလ္ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အျပဳအမူေတြလည္း
တစ္စိတ္ တစ္ေဒသ ပါခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္ေတြကေတာ့ အဇာတသတ္မေမြးခင္
နိမိတ္ဖတ္ ေဗဒင္ေဟာခဲ့ၾကတဲ့ ပုဏၰားေတြနဲ႔
ဖခင္ဗိမၺိသာရမင္း ကိုယ္တိုင္ပါပဲ။
အဇာတသတ္ကို ကိုယ္ဝန္ေဆာင္စမွာပဲ သူ႔မိခင္မွာ
ဘုရင့္လက္ေမာင္းေသြး ေသာက္ခ်င္တဲ့
ခ်ဥ္ျခင္းတတ္ပါသတဲ့။ ဘုရင္ဗိမၺိသာရကလည္း
မိဖုရားကို လက္ေမာင္းေသြး ေဖာက္တိုက္လိုက္ပါတယ္။
ဒီအျပဳအမူကို ျမင္တဲ့ ေဗဒင္ဆရာေတြျဖစ္တဲ့
ပုဏၰားေတြက ဘယ္လို ႏွဳတ္ကျမင္းလိုက္သလဲ
ဆိုေတာ့ “ဒီကိုယ္ဝန္ထဲက ကေလးဟာ ႀကီးလာရင္
အေဖဘုရင္ကို သတ္လိမ့္မယ္” လုိ႔ ႏွဳတ္ကျမင္း
လိုက္ပါတယ္။ဒီေဗဒင္ဆရာေတြ ႏွဳတ္ကျမင္းမွဳဟာ
ပတ္ဝန္းက်င္ကို ပ်ံ႕ႏံွ႔သြားပါေတာ့တယ္။
အေဖသတ္မယ့္သားဆိုေတာ့ မေမြးခင္ကတည္းက
ဝန္းက်င္ကစက္ဆုပ္ေနၾကပါၿပီ။သူ႔မိခင္ အပါအဝင္ေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ဝန္ကို အမ်ဳိးမ်ဳိးဖ်က္ခ်ခဲ့ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ေဗဒင္ဆရာေတြရဲ႕ ႏွဳတ္ကျမင္းမွဳဒဏ္ေၾကာင့္
အဇာတသတ္အတြက္ မေမြးခင္ လူ႔ေလာကထဲမေရာက္ခင္
ကတည္းက ဝမ္းနည္းဆံုးရံွဴးနစ္နာခဲ့ပံုေလးကိုပါ
တဆက္တည္း ေျပာလိုက္ပါရေစဦး။
အဇာတသတ္ဆိုတဲ့ နာမည္ဟာ အဇာတသတၳဳဆိုတဲ့
ပါဠိကို ျမန္မာမႈျပဳထားတာပါ။ အဓိပၸါယ္ျပန္ရရင္
အဇာတ-မေမြးခင္က၊
သတၳဳ-ဖခင္ရဲ႕ရန္သူ၊
မေမြးဖြားခင္က “ဖခင္ရဲ႕ရန္သူ”တဲ့။
ဘာမွမသိေသးခင္ ကိုယ္ဝန္ထဲမွာပဲ နာမည္ဆိုးကို
ရလိုက္ပါၿပီ။ဘယ္ေလာက္ သူ႔အတြက္ နစ္နာသြားသလဲ။
ဥပေဒေၾကာင္းအရ ေျပာရရင္ ျပစ္မႈ မက်ဴးလြန္ေသးပဲနဲ႔
တရားခံ လူဆိုးလုိ႔ ေျပာခြင့္မရွိပါဘူး။
အဇာတသတ္အတြက္ အထူးနစ္နာမႈတစ္ခုပါ။
အမွန္ကအဇာတသတ္ မင္းျဖစ္လာတဲ့အခါ အဲဒီ
ႏွဳတ္ကျမင္းခဲ့တဲ့ ေဗဒင္ဆရာေတြကိုပါ ဥပေဒ
အေၾကာင္းအရ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အေရးယူပစ္ဖုိ႔
ေကာင္းတာပါ။ ဒါကို အဇာတသတ္ ေမ့သြားလုိ႔ပဲလား
ဒါမွမဟုတ္ ေယာနိေသာမနသိကာရစိတ္နဲ႔
“ဒါဟာ ေဗဒင္ဆရာေတြရဲ႕ သဘာဝေပပဲ”
ဆိုၿပီး ခြင့္လႊတ္နားလည္ခဲ့ေလသလား မေျပာတတ္ပါဘူး။
ဘာပဲေျပာေျပာ ေဗဒင္ဆရာေတြ အဇာတသတ္အေပၚ
ႀကီးမားတဲ့ ႏွဳတ္ပေယာဂျပစ္မႈႀကီးကို က်ဴးလြန္ခဲ့တာေတာ့
အမွန္ပါပဲ။
ေနာက္တစ္ေယာက္က ဘုရင္ဗိမၺိသာရ ပါ။
တကယ္ဆို အနာထပိဏ္သူေဌးတုိ႔လို သားျဖစ္သူကို
ဘုရားဆီ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ပုိ႔ေပးရမွာပါ။
ဒါမွမဟုတ္ ေခၚသြားရမွာပါ။အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီးရဲ႕သား
“ကာလ”ဆိုတာ ဘုရားဆီသြားဖုိ႔ နည္းနည္းမွ
အလိုမရွိသူပါ။ျမတ္စြာဘုရား အိမ္ႂကြလာရင္လည္း
ဖူးျမင္ျခင္းလည္း မျပဳဘူး။တရားနာျခင္းလဲ မျပဳဘူး။
ေဝယ်ဝစၥလုပ္ဖုိ႔ ဆိုတာကေတာ့ ေဝလာေဝး။
ဒါေပမယ့္ အနာထပိဏ္သူေဌးႀကီးက သတိတရား
ရွိေလေတာ့ သူ႔သားကို ဘုရားဆီ မေရာက္ေရာက္ေအာင္
ပုိ႔ေပးခဲ့ပါတယ္။ အားလံုးသိမွာပါ။
အနာထပိဏ္ သူေဌးႀကီးက ဘုရားဆီ မသြားခ်င္တဲ့
သူ႔သားကို ပထမ “ေငြအသျပာတစ္ရာ ေပးမယ္။”
ေျပာၿပီး ဘုရားဆီတရားသြားနာခိုင္းပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ သားျဖစ္သူက ဘုရားဆီေရာက္ရံုသာ
ေရာက္ၿပီး အဆင္ေျပရာ တစ္ေနရာမွာ ဝင္အိပ္ၿပီး
အိမ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ တစ္ေထာင္ေပးမယ္
ေျပာၿပီး လႊတ္ျပန္ပါတယ္။ဒီလိုနဲ႔ေငြေပးၿပီး လႊတ္ပါ
မ်ားလာေတာ့ ကာလသတုိ႔သား ေသာတပန္
တည္သြားေရာပဲ ဆိုပါေတာ့။
ဒါ အနာထပိဏ္ သူေဌးႀကီးက အေဖတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔
တာဝန္အေက်ဆံုးအလုပ္ကို လုပ္လိုက္တာပါ။
ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီလို ေျပာရသလဲဆိုေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔
ဗိမၺိသာရမင္းႀကီးဟာလဲ အလြန္ရင္းႏွီးကြၽမ္းဝင္သူပါ။
ေသသာသြားတယ္။သားျဖစ္သူအဇာတသတ္ကို
ဘုရားဆီ ဘာျဖစ္လုိ႔ ေခၚမသြားခဲ့သလဲ။
ေမ့ပဲ ေမ့ေနခဲ့သလား။ တမင္သက္သက္ပဲ
မေခၚခဲ့ေလသလား။စဥ္းစားစရာပါ။
တကယ္လုိ႔သာ ပုဏၰားေဗဒင္ဆရာေတြက
ႏွဳတ္ မကျမင္းခဲ့ဘူးဆိုရင္၊ဗိမၺိသာရမင္းႀကီးကလည္း
သားျဖစ္သူ အဇာတသတ္ကို ခပ္ငယ္ငယ္ကတည္းကသာ
ျမတ္စြာဘုရားဆီ ေခၚသြားခဲ့ရင္ ကံၾကမၼာဇာတ္လမ္း
တစ္မ်ဳိး ေျပာင္းသြားႏုိင္ပါတယ္။ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီလို
ေျပာရသလဲဆိုရင္ အဇာတသတ္ဟာ ေသာတာပန္
ျဖစ္မယ့္ “အတိတ္ဗီဇ ကုသိုလ္ကံ” ပါလာလုိ႔ပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ သိတဲ့အတိုင္းပါပဲ။ “ပစၥဳပၸန္အကုသိုလ္ကံႀကီး”က
“အတိတ္ကံ”ကို တူးမ်ဳိပစ္လိုက္ပါတယ္။
❖ပစၥဳပၸန္ျပဳတဲ့အကုသိုလ္ကံဟာ လူသားတစ္ေယာက္
အတြက္ ဘယ္ေလာက္ အေရးပါ၊ အရာေရာက္တယ္
ဆိုတာ သာဓကယူဖုိ႔ပါ။❖
တကယ္တမ္း အဇာတသတ္ကို ျမတ္စြာဘုရားဆီ
ပုိ႔ေပးသူကေတာ့ “ဇီဝက”ပါ။အဇာတသတ္ဟာ
အဘသတ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ပါဘူး။
လွံမေတြနဲ႔ လာထိုးေနသလို ခံစားေနရပါတယ္။
ဒီေဝဒနာေတြကို ကုစားေပးဖုိ႔ ဇီဝကက အဇာတသတ္ကို
ျမတ္စြာဘုရားဆီ ေခၚသြားေပးခဲ့ပါတယ္။ဒါေပမယ့္
ထိုက္သင့္သေလာက္ေတာ့ အခ်ိန္ေႏွာင္းသြားပါၿပီ။
ဇီဝက အဇာတသတ္ကို ျမတ္စြာဘုရားဆီေခၚသြားတဲ့
အခ်ိန္က တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ညပါ။ျမတ္စြာဘုရားက
အဇာတသတ္မင္းကို“သာမညဖလသုတ္”ကိုေဟာပါတယ္။
တရားဆံုးလုိ႔ အဇာတသတ္မင္းျပန္သြားတဲ့အခါ
ျမတ္စြာဘုရားက တပည့္ရဟန္းေတြကို အမိန္႔ရွိတဲ့
စကားကို ဖတ္ရတာ အဇာတသတ္အတြက္ ရင္ထဲမွာ
အေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားက ဘယ္လို မိန္႔သလဲဆိုေတာ့
“ခ်စ္သားရဟန္းတုိ႔၊ ဒီအဇာတသတ္မင္းဟာ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို တူးဖ်ဳိဖ်က္ဆီးခဲ့တယ္။
တကယ္လုိ႔သာ အဘသတ္တဲ့ အကုသိုလ္ကံ မရွိခဲ့ရင္
ဒီေနရာမွာပဲ ေသာတာပန္ ျဖစ္သြားမွာပါ”တဲ့။
ကဲ-ဘယ္ေလာက္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ဖုိ႔ေကာင္းသလဲ။
ပစၥဳပၸန္ကံရဲ့ အေရးပါအရာေရာက္ပံုကို ေျပာတာပါ။
ဒါေပမယ့္ အဇာတသတ္ဟာ ပစၥဳပၸန္ဘဝမွာ
အဖသတ္ျခင္းဆိုတဲ့ အကုသိုလ္ကံႀကီးကို ျပဳခဲ့သလို၊
ဒီပစၥဳပၸန္ ဘဝမွာပဲ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ ေတြ႕ေတာ္မူျခင္း
ဆိုတဲ့ ေကာင္းကံႀကီးကိုလည္း ျပဳလိုက္ေတာ့
သူ႔အတြက္ တန္ျပန္အက်ဳိး သက္ေရာက္မႈေတြ
ရခဲ့ပါတယ္။
အဲဒါေတြကေတာ့ အဘသတ္ကံေၾကာင့္
အဝီစိငရဲကို က်မွာျဖစ္ေပမယ့္၊
❖ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အတြက္
အဝီစိငရဲထက္ ငယ္တဲ့ ေလာဟကုမၻီငရဲကိုသာ
က်ေရာက္ရျခင္း၊
❖ ယခင္ အိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္ေနရာမွ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ
အိပ္ေပ်ာ္သြားျခင္း၊
❖ ျမတ္စြာဘုရားကို ၾကည္ညိဳတဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြထဲမွာ
အဇာတသတ္နဲ႔ တူေသာသူ မရွိလုိ႔ ျမတ္စြာဘုရား
ကိုယ္တိုင္ ခ်ီးမြမ္းျခင္းခံရျခင္း၊
❖ ေနာက္ဆံုး အက်ဳိးကေတာ့ ေနာင္အနာဂတ္မွာ
“ဝိဇိတာဝီ” ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ပေစၥကဗုဒၶရဟႏၲာ
ျဖစ္ၿပီး ပရိနိဗၺာန္စံရမွာပါပဲ။
ဘာပဲေျပာေျပာ အဇာတသတ္ကေတာ့ မိမိတုိ႔နဲ႔စာရင္
တရားဝင္ နိဗၺာန္ဝင္ လက္မွတ္ရသြားပါၿပီ။
ေျပာလိုတာကေတာ့ ပစၥဳပၸန္ကံဟာ လူသားတစ္ေယာက္
အတြက္ အဓိကအေရးႀကီးဆံုးကံ ျဖစ္တယ္ဆိုတာပါ။
မသိႏုိင္၊ မျမင္ႏုိင္တဲ့ အတိတ္ကံကို ထားလိုက္ပါေတာ့။
လက္ရွိ ပစၥဳပၸန္ဘဝမွာ(ေရာက္ဆဲပစၥဳပၸန္အခ်ိန္မွာ)
ပစၥဳပၸန္ကံကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္
တည္ေဆာက္ယူတတ္ဖုိ႔ပါပဲေလ။ ။
No comments:
Post a Comment